गजल

म बैह्रो र लाटो बनी चूप लागेँ
म ढुङ्गा र माटो बनी चूप लागेँ

भयो घाउ सन्चो भनेरै नबोली
म टाटो र खाटो बनी चूप लागेँ

कतै भोकले ज्यान लेला नि भन्दै
म पीठो र आटो बनी चूप लागेँ

म थाकेर यात्रा नबढ्ने हुनाले
सधैँ ब्यस्त बाटो बनी चूप लागेँ

भए लाजले ती त कालो र नीलो
म रातो न रातो बनी चूप लागेँ

सबै यामले नै सिकाएर आज
म चीसो र तातो बनी चूप लागेँ ।